Α.Γ Καλλής: Με ένα όνειρο κι απόψε κάτω απ’ την πανσέληνο του Αυγούστου

Μνήμες στους άδειους δρόμους μίας πόλης που αγαπήσαμε, μίας πόλης πού ονειρευτήκαμε … Νοιώθω όλα να φεύγουν ,σαν τον Μίμη στην τελευταία σελίδα του παλιού αναγνωστικού μας ,με το ενδεικτικό στο χέρι να τρέχει αναζητώντας τούς φίλους στην πλατεία καθώς άρχιζε το καλοκαίρι…

Μνήμες σε μια πόλη που θέλει να μείνει για λίγο ακόμη ή για πάντα στην δικιά μας σκέψη..
Θες να σταματήσεις λίγο αυτόν τον μικρό του αναγνωστικού πού τώρα πια μεγάλωσε ..να τον απαγάγεις από τον χρόνο που καταβροχθίζει λέξεις, εικόνες, σκέψεις, παλιές φωτογραφίες, παλιά περιοδικά, πρόσωπα αγαπημένα, κιτρινισμένα γράμματα…

Κάποιες στιγμές αναρωτιέσαι αν όλα αυτά τα όμορφα υπήρξαν στ αλήθεια….Νυχτώνει Μίμη κι εσύ μεγαλώνεις φίλε …Το ενδεικτικό σου είναι ξεχασμένο ανάμεσα σε σκόρπιες σελίδες σε κάποιο χάρτινο κουτί …
Η Λόλα παντρεύτηκε…η γιαγιά έφυγε για πάντα όπως ο πατέρας ,η μητέρα…
Και οι φίλοι ακόμη απ την αλάνα χάθηκαν μέσα στο τσιμεντένιο δάσος τής λήθης …όπως το τραπέζι …το τραπέζι της Κυριακής Μίμη πού έπαψε να είναι όπως παλιά…

Στους δρόμους δεν τρέχουν πια τα παιδιά …και οι χάρτινοι ήρωες..ο Μπλέκ, ο Όμπραξ, ο Ταρζάν, ο Μικρός Ήρωας, κρυμμένοι σ ένα συρτάρι αναπολούν .. περιμένουν μάταια …το μεσημεριανό ραντεβού στις ανέμελες διακοπές του καλοκαιριού όταν η πόλη παραδίδονταν στην αγκαλιά του Μορφέα για έναν ολιγόλεπτο ύπνο …
Σε μια οθόνη η κλεμμένη ζωή έγινε αντίγραφο.. κακέκτυπο τής πραγματικής
Σε μια οθόνη ο ήλιος έγινε σκοτάδι…ημίφως…ρεκλάμα για προϊόντα ευρείας κατανάλωσης…
Σε μια οθόνη θέλω να κρατήσω λίγο ακόμη τον άχρονο χρόνο.. κοροϊδεύοντας τον εαυτό μου …
Μα όλα σκόρπισαν Μίμη….. όλα έγιναν μία σκιά .. ένα μικρό αστέρι σ έναν απέραντο ουρανό …κάτω απ την πανσέληνο τού Αυγούστου….

Ένα μικρό αστέρι καλά κρυμμένο στο μέρος τής καρδιάς σαν φυλαχτό.
Ίσως κι ένα δάκρυ,μια πρώτη σταγόνα βροχής πάνω στο ξεραμένο χώμα…
Καληνύχτα Μίμη.. καληνύχτα Λόλα… καληνύχτα γιαγιά.. καληνύχτα πατέρα.. καληνύχτα μάνα…να είστε καλά όπου κι αν βρίσκεστε…

Υ.Γ Σαν μουσική υπόκρουση τού κειμένου μου αυτού, διαλέγω το τραγούδι : <<Καληνύχτα μη φοβάσαι>> σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου ,σε μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και Πρώτη εκτέλεση της Δήμητρας Γαλάνη