Επιστολή μητέρας στον πρωθυπουργό: «Ο κόμπος στον λαιμό έχει γίνει οργή – Δεν μπορώ να σωπάσω, πρόκειται για τα παιδιά μας»
Μια μητέρα παιδιού Δημοτικού Σχολείου της Καισαριανής, η Θ. Μ. απέστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό για να διαμαρτυρηθεί για τις συγχωνεύσεις τμημάτων και τα τεράστια προβλήματα που θα δημιουργήσουν στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Το 902.gr αναδημοσιεύει αυτή την επιστολή, η οποία αποτυπώνει την οργή και την ανησυχία των γονιών για το χτύπημα των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών τους:
«Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Είμαι μητέρα παιδιού εκ των 24 μαθητών της Δ΄ τάξης του 4ου Δημοτικού Σχολείου Καισαριανής. Μέσα στο κατακαλόκαιρο πληροφορηθήκαμε από τη Διεύθυνση του σχολείου μας ότι, με απόφαση της Περιφερειακής Δ/νσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αθήνας, τα 2 τμήματα της περσινής Γ΄τάξης θα συμπτυχθούν και θα συνεχίσουν ως 1 τμήμα στο νέο σχολικό έτος 2024-2025, παρά την πρόβλεψη του νόμου για τα τμήματα που έχουν διαγνώσεις, την εισήγηση του Συλλόγου Διδασκόντων, της Διεύθυνσης της Πρωτοβάθμιας, αλλά και των ειδικών συμβούλων του υπουργείου.
Όπως καταλαβαίνετε, η απογοήτευση, αλλά και η ανησυχία όλων των γονέων της τάξης μας είναι εξαιρετικά μεγάλη. Παρακαλώ, κύριε Πρωθυπουργέ, μην προσπεράσετε το γεγονός ότι σε σύνολο 24 μαθητών υπάρχουν παιδάκια με προσαυξημένη ανάγκη ειδικής φροντίδας.
Η κατάσταση είναι ήδη έκρυθμη και η αναστάτωση ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας μεγάλη.
Αναρωτιέμαι, κύριε Πρωθυπουργέ, άλλωστε είναι καθήκον μου ως γονέας, γιατί τα παιδιά μας -μόλις 9-10 ετών- να υποστούν μια τέτοια μεγάλη αλλαγή στο “δεύτερο σπίτι τους”, όπως συνήθως αποκαλείται το σχολείο; Καλές οι αλλαγές, δεν λέω, αλλά αυτή η αλλαγή δεν θεωρείται καλή από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, ούτε συμβάλλει στην πρόοδό τους, αντιθέτως τα πηγαίνει πίσω στην προσπάθεια που καταβάλλουν είτε είναι παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες είτε όχι. Γιατί να πάει χαμένη μια προσπάθεια που έγινε την προηγούμενη χρονιά και είχε αποτελέσματα για όλα τα παιδιά;
Τι εικόνα αποκομίζουν οι νέοι αυτοί μαθητές για την περιβόητη “φροντίδα του κράτους” και την έγνοια της κοινωνίας, όταν θα βιώνουν στη σχολική τους καθημερινότητα μία τεράστια αδικία; Ποιες αξίες θα τους εμφυσήσει το σχολείο κάτω από αυτές τις συνθήκες; Ελάτε μία ώρα στη θέση του δασκάλου, του παιδιού αυτής της τάξης…
Ανησυχώ, κύριε Πρωθυπουργέ, κάτω από αυτές τις συνθήκες, τι τελικά θα μάθουν τα παιδιά μας;
Τι θα πω στην κόρη μου ως μητέρα, όταν θα μου πει ότι δεν καταλαβαίνει το μάθημα; Πώς θα βοηθήσω το παιδί μου να καταλάβει ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο; Τι θα πω, τι θα πούμε ως γονείς, ως εκπαιδευτικοί, όταν αύριο – μεθαύριο στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο θα μπει η ταμπέλα του κακού μαθητή, που πίσω του είχε τους κακούς εκπαιδευτικούς, τους τεμπέληδες, όπως κάποιοι καλοπροαίρετοι τους αποκαλούν, που δεν τους βοήθησαν.
Είδατε, κύριε Πρωθυπουργέ, πόσο εύκολα και αυθαίρετα στοχοποιούνται η οικογένεια και οι εκπαιδευτικοί για όλες τις ελλείψεις και τα λάθη του εκπαιδευτικού συστήματος!
Σκεφτείτε, κύριε Πρωθυπουργέ, τι μάθημα θα γίνεται σε αυτό το τμήμα; Με ποιο ρυθμό θα εξασφαλίσει το μάθημα ο δάσκαλος; Σε πόσα κομμάτια να γίνει η διδαχή του; Πολύ φοβάμαι ότι ο ρόλος του δασκάλου πιο πολύ ρόλος αστυνομικού ή θηριοδαμαστή θα είναι (όπως θέλετε πείτε το), παρά εκπαιδευτικού. Πολύ φοβάμαι ότι προδιαγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα το μέλλον των παιδιών μας.
Τι ακριβώς θα συμβεί στο σχολείο, αλλά και στις οικογένειές μας, στην πρώτη κατάσταση εκτός ελέγχου που με μαθηματική ακρίβεια θα προκύψει; Συνειδητοποιείτε, κύριε Πρωθυπουργέ, ότι, παίρνοντας και υλοποιώντας τέτοιες αποφάσεις, στρώνετε το έδαφος για έναν βάρβαρο κοινωνικό αυτοματισμό με κέντρο και θύματα τα παιδιά μας; Μοιραία θα φτάσουμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο για το πόσο λάθος ανατρέφουμε τα παιδιά μας και μοιραία το ένα παιδί δεν θα θέλει να παίξει με το άλλο γιατί θα το θεωρεί κακό, επιθετικό ή ακόμη και σνομπ.
Να με συμπαθάτε, αλλά λάθος τρόπο διαλέξατε να μάθουν αυτά τα παιδιά την αξία της διαφορετικότητας, της φιλίας, της αγάπης.
Όσο μου επιβάλλει το πείσμα της μάνας που δεν εγκαταλείπει τη μοίρα του παιδιού της στην αναλγησία κάποιων χαρτογιακάδων που βάζουν στο ζύγι το παιδί και “το κόστος”, θα αναζητώ τον ένοχο! Και αυτή τη φορά να είστε σίγουρος ότι δεν πρόκειται να πείσουν κανέναν τα καλοκουρδισμένα γρανάζια της εκπαίδευσης, όταν θα ρίχνουν “το ανάθεμα” στους “κακούς μαθητές”, “τους κακούς δασκάλους” και “τους κακούς γονείς”.
Και γιατί μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς πρέπει να τα υποστούμε όλα αυτά; Ούτε η τάξη λείπει από το σχολείο μας, ούτε ο χώρος, ούτε καν ο εκπαιδευτικός! Μόλις πριν λίγες μέρες το υπουργείο σας μας έστειλε νέο εκπαιδευτικό, με νέα οργανική θέση, την οποία τώρα θέλετε να την πάρετε πίσω.
Άρα γιατί όλα αυτά;
Άλλωστε εσείς, κύριε Πρωθυπουργέ, είχατε δώσει υπόσχεση ότι τα σχολεία μας θα γίνουν σύγχρονα! Ελπίζω μόνο να μη θεωρείτε ως κάτι το σύγχρονο αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή με την Δ΄τάξη του σχολείου μας, γιατί μόνο σύγχρονο δεν είναι!
Κύριε Πρωθυπουργέ, πλέον ο κόμπος στον λαιμό έχει γίνει οργή. Δε μίλησα όταν έγιναν περικοπές στις αμοιβές μας, όταν ο εργασιακός χρόνος αυξήθηκε, όταν μείωσα το κόστος του σούπερ μάρκετ, όταν έβαλα με δόσεις το ρεύμα και το νερό, αλλά δεν μπορώ και δεν θέλω άλλο να σωπάσω.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ. Πρόκειται για το παιδί μου, για τα παιδιά μας!
Δεν είμαι λάτρης των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης ή των ΜΜΕ. Είναι της μόδας πολιτικοί να ποστάρουν και να ξεχειλίζουν “άμεσο πολιτικό λόγο” μέσα από τα προσωπικά τους ΜΚΔ. Από την άλλη εγώ δεν είμαι αυτής της σχολής, ούτε έχω αυτήν την πολυτέλεια. Πιστεύω όμως ότι αυτό εδώ το γράμμα πιθανά να κυλήσει στις χαραμάδες της πολιτικής επικαιρότητας.
Αφού λοιπόν οι πόρτες των διευθυντών Εκπαίδευσης είναι ερμητικά κλειστές εδώ και 3 βδομάδες για εμάς, τους απλούς γονείς, αφού οι πόρτες του υπουργείου αντί να τις ανοίγει ο υπουργός να δεχτεί εμένα και όλους τους άλλους γονείς που διαμαρτύρονται για τις συμπτύξεις τμημάτων τις ανοίγουν τα ΜΑΤ και μας πετάνε δακρυγόνα, επιλέγω και εγώ να σας απευθυνθώ από αυτά τα μέσα και να σας ρωτήσω:
Τι θα κάνετε;
Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι για τη νέα σχολική χρονιά. Πριν ευχηθείτε καλή χρονιά στους γονείς την ίδια μέρα, απαντήστε στο ερώτημά μου:
Είναι σύγχρονο, είναι δίκαιο, 24 παιδιά στο σύνολο, εκ των οποίων 9 με διαγνώσεις, να φοιτούν σε 1 τμήμα; Μη γίνεστε άδικος με τα παιδιά, δεν είστε ο δάσκαλός τους να τους κουνάτε το δάχτυλο, είστε ο Πρωθυπουργός που οφείλετε να τους παρέχετε δασκάλους και, αν χρειαστεί, ας κουνήσουν αυτοί το δάχτυλο!
Με εκτίμηση,
Θ. Μ.
Μια μάνα που περιμένει μια απάντηση».
