Η «κρασσοδέσμη-bouquet» Θεσσαλικών Οίνων

Το «μπουκέτο» των Θεσσαλικών Οίνων (Thessaly Wine Bouquet) παρουσιάστηκε στις 11/9/2024 σε αρίστης ποιότητας εστιατόριο στην Θεσσαλονίκη (όπου ποιότητα είναι η ικανοποίηση των νόμιμων και ηθικών προσδοκιών του πελάτη).

Η ευχάριστη κα Ελένη Καμπάκη έκανε τον συντονισμό και κράτησε «ζεστή» την ατμόσφαιρα ανάμεσα σε όλους τους συμμετέχοντες, μεταξύ των οποίων εκπρόσωποι Θεσσαλικών Συνεταιρισμών, εκπρόσωποι μέσων ενημέρωσης και πολλοί φίλοι του καλού κρασιού, όπως: κα Ελεάννα Κωνσταντινίδου, κ Χρήστος Τσιτσιρίγγος, κα Αναστασία Παναγιώτου, κ Γιάννης Διχάλας, κα Δήμητρα Ταγκα, κ Γρηγόρης Θεοδώρου, κ Γρηγόρης Γρηγοράς, κα Βάλια Σταυρίδου, κ Λευτέρης Ζαβλιάρης, κα Αναστασία Παναγιώτου και κ Δημήτρης Καρούσης, ο οποίος με θρησκευτική ευλάβεια απέκρυψε τις συγκεκριμένες εμπορικές ονομασίες των προσφερθέντων κρασιών. Επίσης διακρίναμε τον εκπρόσωπο του Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Ν. Αγχιάλου «Η ΔΗΜΗΤΡΑ» (από το 1918) και τον κ Χρήστο Τσιτσιρίγγο, πρόεδρο του Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Τυρνάβου (από το 1961).

Κυρίως όμως οφείλονται ευχαριστίες για την εξαιρετική ποιότητα των εδεσμάτων και μαγειρευμάτων, όπως ο γλυκός τραχανάς, το ribeye (ριμπάι, μπριζόλα χωρίς κόκκαλο από τον 7^ο έως τον 13^ο σφόνδυλο), οι μαριναρισμένες χοιρινές, τα μοσχαρίσια μάγουλα και οι ισορροπημένες σαλάτες, με την φροντίδα της κας Ελένης Κώστογλου, του κ Γιώργου Κώστογλου, της κας Βασιλικής Κώστογλου και βέβαια τις εξυπηρετικότατες σερβιτόρους.

Όλη η ατμόσφαιρα θα μπορούσε να ενθουσιάσει κάθε συμμετέχοντα, και οι γεύσεις στα φαγητά και στα κρασιά να σε «ταξιδέψουν» στην Θεσσαλία, αλλά όσα είπε η κα Κική Εμμανουηλίδου, ΣΕΦ, συγγραφέας μας συνεπήραν ευχάριστα. Μεταξύ άλλων ακούσαμε:

Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως το κρασί δεν είναι απλά ένα ποτό αλλά ένα σύμβολο πολιτισμού. Για το λόγο αυτό, πολλά και σημαντικά συγγράμματα, όπως οι δειπνοσοφιστές, η Ιλιάδα , η Οδύσσεια, το Συμπόσιο του Πλάτωνα και άλλα αναφέρονται στη σχέση κρασιού και φαγητού.

Ο συνδυασμός φαγητού και κρασιού χρειάζεται πρώτα απ’ όλα ισορροπία. Η λέξη ισορροπία είναι ο βασικός μας παράγοντας. Εξαιρετικοί συνδυασμοί είναι αυτοί που αναδεικνύουν ομοιότητες γεύσεων, αρωμάτων, σώματος και εντάσεων.

Το κρασί όταν πίνετε μόνο του, έχει διαφορετική γεύση και διαφορετική όταν συνοδεύει ένα φαγητό. Επιδρά στη γεύση του φαγητού, όπως επιδρά ένα μπαχαρικό στο ίδιο φαγητό.

Η κα Κ. Εμμανουηλίδου είπε: Το κόκκινο κρέας (βοδινό, κυνήγι, μοσχάρι, αρνί και κατσίκι) που έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε λιπαρά και έχουμε συνηθίσει να το τρώμε με διάφορα καρυκεύματα συνοδευμένα με κόκκινες βαριές σάλτσες συνδυάζεται ιδανικά με κόκκινα κρασιά, μεστά και φινετσάτα, συνήθως παλαιωμένα και με πολλές ταννίνες.

Σε αντίθεση με το κόκκινο κρέας, το άσπρο δηλαδή αυτό των πουλερικών, που έχει μικρότερη περιεκτικότητα σε λίπος, μπορούν να συνοδευτούν με πιο ήπιες σάλτσες, δεν χρειάζονται πολύ χρόνο να μαγειρευτούν καθώς έχουν πιο τρυφερό κρέας κι αυτό τα καθιστά πιο ελαφρά στη γεύση. Αν λοιπόν το γεύμα σας βασίζεται σε αυτές τις πρώτες ύλες επιλέξτε λευκά κρασιά, στρογγυλά, μεστά ή ροζέ αρωματικά.

Βέβαια δεν γίνεται να παραλείψουμε τα ψάρια και θαλασσινά, καθώς στην Ελλάδα και όχι μόνο αποτελούν ένα εκλεκτό έδεσμα και είναι βασικές πρώτες ύλες της μεσογειακής  διατροφής. Τα όστρακα και τα θαλασσινά καθότι ελαφρά, συνοδεύονται πάντα με λευκό ή ροζέ κρασί.

Στα ψάρια όμως, όπως και στο κρέας παίζουν ρόλο η λιπαρότητα αλλά και ο τρόπος παρασκευής. Για παράδειγμα η σαρδέλα και ο κολιός, είναι μεν λιπαρά ψάρια για αυτό ζητούν λευκά κρασιά με οξύτητα και ένταση, όπως το Ρομπόλα ενώ το λαβράκι και η τσιπούρα συνδυάζονται αρμονικά με λευκά, αρωματικά κρασιά, με φρουτώδη γεύση.

Από την άλλη ο σολομός ένα ιδιαίτερο ψάρι, αρκετά λιπαρό μπορεί να συνδυαστεί με λευκό, κόκκινο αλλά και ροζέ κρασί ανάλογα με τον τρόπο που έχει μαγειρευτεί.

Συμπερασματικά, ο κλασικός κανόνας είναι κόκκινο κρασί με κόκκινο κρέας και λευκό κρασί με ψάρια και πουλερικά.

Η κα Κ. Εμμανουηλίδου είπε και πολλά άλλα, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι και η παρέα παίζει σημαντικότατο ρόλο στην γαστρονομική απόλαυση, και όσοι είμασταν εκεί στον «ΣΤΑΒΛΟ» χαρήκαμε τις συζητήσεις με τον φίλο δημοσιογράφο κ Γρηγόρη Γρηγορά, τον δημοσιογράφο κ Λευτέρη Ζαβλιάρη και την ασκούμενη δημοσιογράφο κα Βάλια Σταυρίδου.

Τελικά το συμπέρασμα από όλα αυτά ήταν: Απολαμβάνουμε κρασιά υψηλής ποιότητας, υπεύθυνα και με μέτρο.

• Δεν καταναλώνουμε αλκοόλ όταν πρόκειται να οδηγήσουμε ή να κάνουμε κάποια δραστηριότητα όπου μπορούν να προκληθούν ατυχήματα.
• Πίνουμε πάντα αργά σε συνδυασμό με φαγητό, ώστε να μειώνεται η γρήγορη απορρόφηση αλκοόλ από το σώμα μας.
• Πίνουμε αργά το κρασί μας, με αυτό τον τρόπο απολαμβάνουμε περισσότερη ώρα και βοηθάμε τον οργανισμό μας, ώστε να μην απορροφήσει γρήγορα την ποσότητα του αλκοόλ που καταναλώνουμε.
• Πίνουμε νερό παράλληλα με το κρασί μας, γιατί το αλκοόλ αφυδατώνει το σώμα μας και το νερό είναι απαραίτητο για να περιορίσουμε τις δυσάρεστες συνέπειες της αφυδάτωσης.
• Επιλέγουμε πάντα επώνυμο οίνο και όχι χύμα κρασί άγνωστης προέλευσης.
• Η υπεύθυνη κατανάλωση έχει άμεση σύνδεση και με την ποιότητα των οίνων που καταναλώνουμε.
• Επιλέγοντας ένα κρασί ΠΟΠ-Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης ή ΠΓΕ-Προϊόν Γεωγραφικής Ένδειξης (πχ ΠΓΕ Τύρναβος και ΠΓΕ Μαγνησία) οι καταναλωτές είναι σίγουροι ότι έχουν στα χέρια τους ένα προϊόν που έχει οινοποιηθεί με προσοχή σε κάθε στάδιο και με απόλυτο σεβασμό σε κάθε λεπτομέρεια της παραγωγής του.

Οι Αρχαίοι Έλληνες έπιναν το κρασί αναμειγνύοντας το με νερό, σε αναλογία συνήθως 1:3 (ένα μέρος οίνου προς τρία μέρη νερού). Διέθεταν ειδικά σκεύη τόσο για την ανάμειξη (κρατήρες) όσο και για την ψύξη του. Η πόση κρασιού που δεν είχε αναμειχθεί με νερό «άκρατος οίνος» θεωρείτο βαρβαρότητα και συνηθιζόταν μόνο από αρρώστους ή κατά τη διάρκεια ταξιδιών ως τονωτικών. Διαδεδομένη ήταν ακόμα η κατανάλωση κρασιού με μέλι καθώς και η χρήση μυρωδικών. Η προσθήκη αψίνθου στο κρασί ήταν επίσης γνωστή μέθοδος (αναφέρεται ως «Ιπποκράτειος Οίνος») όπως και η προσθήκη ρητίνης.

ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ, ΠΟΠ & ΠΓΕ

Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, 6998282382, ΑγροΝέα, AgroBus